|
|
|
|
| J. de Liefde De zwarte ziel en de blanke huid, druk 4, 54 blz. | Een verhaal uit den tijd van den gruwelijken slavenhandel. Een slavenhaal van het type-Legree komt er in voor. Hij heeft een paar slaven, vader en zoon, die, christenen geworden, een heerlijk voorbeeld geven van liefde tot de vijand. De vader bezwijkt onder de wreedheden van zijn beul. De zoon, die de vrijheid weet te verkrijgen, komt later weer in aanraking met zijn vroegeren meester, die in ellendigen toestand verkeert. De gewezen slaaf verzorgt nu den man, die hem zoo gruwelijk mishandelde, redt hem van de dood en wordt het middel, om hem van zijn boozen weg af te brengen. Dat taal en stijl zuiver zijn en het verhaal boeiend verteld is, spreekt haast vanzelf, waar de schrijver niemand anders is dan wijlen Ds. de Liefde, de meester in de vertelkunst. Op een passage moeten we nog even wijzen. Op blz. 30 zegt de schrijver: »Want Asa en Neno waren christenen geworden; geen christenen, zooals men geboren wordt; geen christenen zooals men wordt met een weinig water; maar enz.« Het komt ons voor dat hier met een zekere geringschatting over den heiligen Doop wordt gesproken. Het boekje is blijkbaar berekend op lezers van 11 à 12 jaar, en ouder. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1911 |
| J. de Liefde De zwarte ziel en de blanke huid, druk 4, 54 blz. | Geill, gekl. omsl. gecart. Twee gekl. pl. Prijs 30 cts. Op een vergadering, bijeengekomen om over de belangen der negers te beraadslagen, doet de grijze voorzitter een verhaal, dat door allen met groote aandacht wordt aangehoord. Hij vertelt van een planter-slavenhandelaar, die zijn negers mishandelde, ver- minkte, doodde. Neno, een Christen onder de slaven, die ook van zijn wreeden meester veel geleden heeft, zelfs door diens brooddronkenheid op een feest een arm heeft verloren, wordt later vrij. De meester vervalt tot armoede, wordt door Neno geholpen, in zijn ziekte door hem verpleegd, in den weg der zaligheid onderwezen en de meester, de man met de zwarte ziel en de blanke huid wordt een oprecht Christen. Aan't eind van zijn verhaal blijkt, dat de grijze voorzitter dezelfde persoon is als de meester, en dat Neno, de neger met één arm, thans zijn knecht is. 't Is een boeiend verhaal in het genre van "De Negerhut", waarin treffende gedeelten zijn, zooals b.v. de beschrijving van de liefderijke verpleging van den harden meester door zijn slaaf. Schoon en spannend is ook het oogenblik, waarop de voorzitter aan 't einde der vergadering zijn onthullingen doet. 't Geheel is schoon verhaald; levendig van kleur en in goeden stijl. De vorm van het boekje met zijn mooie, gekleurde plaatjes, is aantrekkelijk en netjes. Wenschelijk ware het geweest, de plaatjes van een onderschrift (een zin uit het verhaal b. v.) te voorzien, vooral als de illustratie op een verkeerde plaats in 't boek voorkomt. Gevolg is, dat men bij het tweede plaatje met moeite vindt, welk moment voorgesteld wordt. Eigenlijk is dit verhaal van den bekenden De Liefde (4e druk) in 1911 een anachronisme. De slavernij is in alle beschaafde landen afgeschaft en de kreet "geen slavernij meer" dunkt ons overbodig. Toch is het goed, dat onze kinderen weten, hoe de negers vroeger door blanken zijn mishandeld en hoe onder een zwarte of roode huid een blanke ziel, onder een blanke huid een zwarte ziel kan wonen. Dien veel vergeven is, die heeft veel liefde en zal zijn liefde ook toonen door de werken, dat is het thema, 't welk hier op de slavenbeweging zoo keurig is toegepast. Jammer is, dat de ietwat banale titel daarvan zoo weinig meldt. Overigens twijfelen wij er niet aan, of het zal gaarne gelezen worden, en die lezing zal nuttig kunnen zijn om liefde en ijver voor de zending aan te wakkeren. We bevelen het voor de oudste leerlingen met warmte aan. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1911 |