|
|
|
|
| S.J. Loosjes-Brutel de la Rivière Hanna's kerstfeest, druk 1, 39 blz. | Verhoef, een oppassend werkman, sterft en laat een weduwe met vier kinderen achter. De taak, vader en moeder tegelijk te moeten zijn, wordt voor de weduwe nog verzwaard door de zelfzuchtige Hanna, haar tweede dochtertje, die zich ook telkens haar eenvoudige omgeving schaamt. Straks wordt haar oudste zusje ziek en in plaats van moeder te helpen en Corri gezelschap te houden, denkt ze alleen aan eigen genoegens. Als ze gaat "schaatsen", neemt ze moeders horloge stilletjes mee en laat dat vallen, zoodat het stilstaat. Alles verbergt ze. Ten slotte kan ze zich niet meer goedhouden. Nadat zij onder een Kerstpreek tot inkeer is gekomen, vertelt ze alles aan moeder en belooft een ander meisje voor moe en zus te zullen zijn. Om meisjes een denkbeeld te geven, hoeveel verdriet ze moeder aandoen, door alleen aan eigen genoegens te denken, zou het goed kunnen zijn, dit boekje te laten lezen. Zelfverloochening en strijd tegen karakterzonde wordt er in geleerd! Wij hadden gaarne gezien, dat aan 't slot moeder haar Hanna vooral op de zonde gewezen had, en dat zij niet met een kus "haar goede voornemens" bezegeld had, doch dat ze samen hadden gebeden. Psalmversjes schijnen hier contrabande te zijn. Grootvader geeft gelukkig zeer behartigenswaardige wenken. Het verhaal "loopt" goed. De stijl is naar behooren verzorgd. De Schrijfster vertelt smaakvol en boeiend. Wat het godsdienstig element aangaat, is het boekje meer wettisch dan evangelisch. Dit kan verzwakkend werken wanneer (als op blz. 34) het Kerstfeest wordt voorgesteld als een feest, dat ons opwekt om God lief te hebben. Een tweetal citaten moge voldoende zijn, om te bewijzen, dat het Gereformeerde karakter hier geheel ontbreekt, wijl nergens van 's menschen zonde en onmacht, van vernieuwing des harten door den Heiligen Geest en van genade sprake is. Op pag. 34 leest ge: "Opeens hoorde ze den dominee zeggen: Waar God ons zoo heeft liefgehad, dat Hij ons den Zaligmaker heeft gegeven, moet het Kerstfeest ons opwekken om ook van onzen kant God lief te hebben. Maar hoe kunnen wij dat? Niet door het alleen te zeggen, maar door Gods geboden te onderhouden en elkander lief te hebben. Gods geboden kent ge en elkander lief hebben, ge weet het allen, het is onszelve aan anderen geven, onszelve opofferen. Als het Kerstfeest ons zóó doet zijn, is het eerst een vol Kerstfeest voor ons. Dan is ook voor ons de Zaligmaker in Bethlehem geboren." En op pag. 35: "Wat de dominee verder zeide, hoorde zij niet, maar onder het nagebed vroeg zij aan God ernstig haar te helpen, om zoo te, kunnen zijn, als de Heer wilde." Voor Gereformeerde Zondagsscholen kan dit boekje niet dienen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1915 Open Jachin-boekbeoordelingen. |
| S.J. Loosjes-Brutel de la Rivière Hanna's kerstfeest, druk 2, 48 blz. | Hanna is steeds bereid, plicht achter te stellen bij genoegen. Het oppassen van haar zieke zusje weegt niet zoo zwaar als het maken van een ijstochtje. Bovendien neemt ze stilletjes moeder's horloge mee. Echter, het valt, en raakt defect. Ze legt het weer sttilletjes op de oude plaats; moeder begrijpt niet hoe het defect is geraakt; laat het repareeren; Hanna zwijgt. Toch drukt haar het gebeurde; de Kerstpreek brengt haar tot beter inzicht. Nu offert ze het Kerstfeest van de Zondagsschuol op, om haar zieke zusje gezelschap te houden, ze bekent aan moeder haar schuld en vindt rust. Matig aanbevolen. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1919 |