Voor een Pdf-printvriendelijke versie van deze recensie Klik hier
Sluit venster

Boek en druk


Recensietekst


Bron



JohannesL

Henri Laroche , druk 1, 174 blz.
G. K. 0, geen ill. f 1.25. Geb. f 1.90. Een episode uit de Hugenotenvervolging. Het beschrijft de lotgevallen van den predikant Foiseaux en zijn dochter Louise, alsmede die van Laroche en diens zoon Henri. Na tal van avonturen en uitreddingen wordt het hoogtepunt aan het einde bereikt in het huwelijk tusschen Henri en Louise. De historie van de "Kerken der Woestijn" is zoo treffend, dat ze om te boeien, den roman niet behoeft. Het komt ons voor, dat daarom in dit werkje de treffende geschiedenis te veel schuil gaat in den roman. Den titel achten we niet gelukkig gekozen, omdat Henri Laroche volstrekt niet als hoofdpersoon in het verhaal optreedt. Vele nevenfiguren trekken meer de aandacht dan hij. Reeds bij 't begin van 't verhaal gevoelt men, dat Henri en Louise "elkaar krijgen zullen". 't Is bekend, dat er in die dagen wonderbare uitreddingen hebben plaats gehad. Hier echter gevoelen we ook het verschil tusschen historie en roman: 't is wat al te mooi! Vooral komt dit uit in de wijze, waarop Antoinette Bouron te werk ging om Henri Laroche te bevrijden. 't Is toch niet wel aan te nemen, dat een schildwacht aan een vreemd meisje inlichtingen, geeft omtrent een galeislaaf, die leiden kunnen tot ontsnapping. Even gemakkelijk gaat het met het in handen spelen van een briefje en het ontredderen van het slot om Henri te doen ontvluchten. Trouwens dat meisje is het heele verhaal door een psychologisch raadsel. Ze wordt ingevoerd als een dweepster, wier geestelijk leven opgaat in visioenen en bijzondere openbaringen. Ze is verliefd op Henri Laroche en ondanks haar ziekelijk geestelijk leven overwint ze haar egoisme. Ten slotte sterft ze in volle geloofsverzekerdheid, doch de teekening van dien overgang dunkt ons zwak. Dit boek is geen kinderlectuur. Als roman heeft het ernstige gebreken. Het geestelijk gehalte is daarentegen volwaardig. Voor helpers en assistenten kan het wel worden aanbevolen. Voor de leerlingen minder.

Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiƫn van "Jachin", 1925