|
|
|
|
| Nelly van Dijk-Has Het viertal van den dokter, druk 1, 141 blz. | Ru en zijn beide zusjes zijn aardige warmvoelende kinderen, die veel houden van Leen Lindeman, den armen jongen, die zoo prachtig teekenen kan. Ed, een tweelingbroer van Ru haat den armen Leen, omdat deze hem de baas is. Eindelijk steekt Ed de hei in brand rondom het huisje van Leen's ouders. Leen's grootmoe wordt ziek van schrik, maar alles loopt goed af. Ed wordt ontdekt door zijn vader, den dokter. Door zijn oprecht berouw wordt hij een andere jongen. Een spannend boek. De taal is niet altijd kinderlijk. Tegenover veel te hoogdravende woorden als speech, nonchalant, joviaal, enthousiast, file, brusk enz., staan veel te platte woorden als meiden, zooi, naarlingen, mispunt, kwal van een vent enz. Deze onvoorzichtige woordkeus doet van de kwaliteit van dit overigens wel aanbevelenswaardige boek nogal wat af. | Boekbeoordeling van de Ned. Hervormde Zondagsscholenbond op Geref. Grondslag, 1931 Open Boekbeoordeling. |
| Nelly van Dijk-Has Het viertal van den dokter, druk 1, 141 blz. | G.K.C.0. 15 t.d.t. 60 cent. Dokter Nijgaard heeft vier kinderen: twee jongens en twee meisjes. Ru is een beste jongen. Ed heeft een naar, laag karakter. Is jaloersch, afgunstig, wraakgierig, kwaaddenkend, laf, kortom heeft allerlij leelijke karaktertrekken. Dat karakter wordt goed geteekend er volgehouden. 't Gaat van kwaad tot erger. Vooral moet hij niets hebben van Leen Lindeman, een armen jongen, die veel beter teekenen kan dan hij. Dit geeft aanleiding tot veel moeite en ten slotte neemt Ed wraak: hij wil de kinderen van Lindeman laten schrikken en steekt de hei in brand, terwijl de oude grootmoeder alleen in 't huisje is, zoodat ze door den schrik neervalt en bewusteloos blijft liggen. Dan komt de ontknooping. Angst, vermoedens, bekentenis, berouw, vergeving. - De verteltoon is goed en levendig. Trouwens, de auteur is geen beginneling; mevrouw Van Dijk heeft al grootere werken gepubliceerd. De natuurbeschrijving, kort en met rake trekken, heeft "sfeer". We zouden hoogstens de opmerking kunnen maken, dat in het leven niet alles zóó "op de pootjes terecht komt" als hier. De strekking is lofwaardig. De dokter kan eerst zijn zoon Ed dat kwaad niet vergeven. Maar hij komt er toch toe, vooral door toedoen van zijn lieve vrouw. Ze herinnert haar man aan Lukas 15: De vader sloot den verloren zoon in zijn armen. Dat is de Bijbelsche les, en de Godverheerlijkende toepassing. De omslag is uitgevoerd naar een nieuw procédé, met iets eigens; maar wij voor ons vinden het wat somber. We prefereeren een uitvoering, die wat frisscher kleuren toont. Desniettemin is de typografische verzorging punctueel. Wij bevelen dit jongensboek voor onze Kerstuitdeeling aan. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1931 |