|
|
|
|
| R.W. van Asch Zoo was 't niet bedoeld, druk 1 | Een kort verhaal van twee meisjes: het eene dochter van een behoeftigen werkman, het andere van een rijken predikant. Dit laatste beklaagde zich eens, dat zij geen zusje had en het eerste meende haar daarom genoegen te doen, door haar de twee jongste kinderen (een tweeling) van haar ouders te bezorgen. Zij oordeelde dat te mogen doen, omdat zij haar moeder eens had hooren zeggen, dat de dominee maar liever twee kinderen had mogen krijgen. Zoo bleek het echter niet bedoeld. Het slot van de historie was, dat de predikant en zijn vrouw met de behoeften van het werkmansgezin bekend werden en daarin verandering ten goede te weeg brachten. Heel kinderlijk, heel bevattelijk en aantrekkelijk beschreven. De zorg Gods voor de zijnen en de liefde der ouders voor hun kinderen worden hier niet beredeneerd, maar getoond. En die kinderlijke naïevieteit van Mientje is naar het leven geteekend. Niet slechts voor de kinderen, maar ook voor de ouders liggen er lessen in, al was het alleen maar, dat ze niet over allerlei dingen in het bijzijn hunner kinderen moeten spreken. Jammer, dat de Auteur steeds "Heer" schrijft. Aanbevolen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1917 Open Jachin-boekbeoordelingen. |
| R.W. van Asch Zoo was 't niet bedoeld, druk 1 | Toosje, het vijfjarig dochtertje van den dominee en Willemientje Blom, die al op school is, zijn vriendinnetjes. Toosje is eenigst kind, W. behoort tot een groot gezin waar pas weer tweelingen zijn gekomen. Toos zou zoo graag een broertje of zusje hebben; W. hoort, terwijl ze te bed ligt, vader en moeder over hun zorgen praten; zij begrijpt het wel niet, maar hoort wel, dat moeder eenigszins zegt: en nu pas die kleintjes er nog bij! Ze zal èn moeder èn mevrouw verrassen en transporteert de kleintjes naar den pastorietuin. Verbazing, opheldering, de moeder in angst, straks in gesprek met Mevrouw. Nu komt de groote nood van het gezin Blom uit en wordt afdoende hulp verschaft. En later krijgt Toosje ook een zusje. Aardig verteld voor kinderen van 8-10 jaar. 't Loopt vlot en laat zich prettig lezen. De strekking: God gebruikt soms ongedachte middelen om in den nood te helpen, wordt eenvoudig naar voren gebracht. Een paar vlekjes zijn mogelijk weg te nemen: Op pag. 10 zegt het vijfjarig meisje: „pas geboren kindertjes zijn net poppen" -- dat komt ons niet natuurlijk voor. Ook niet, dat ze boven op het hek staat te zwaaien met een zakdoek (p. 16). Het woord „onderhand" (p. 12) in de beteekenis van „onder de hand" zal wel een vergissing zijn. We bevelen dit boekje gaarne aan. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1917 |