|
|
|
Hermanna Nellie, druk 1, 28 blz. | Moeder is ziek geweest, maar wordt spoedig weer uit het Diaconessenhuis, waar ze verpleegd werd, thuis verwacht. De kinderen zullen onder leiding van een tante den dag van haar thuiskomst tot een feestdag maken. Er worden bloemen gekocht, handwerkjes gemaakt, enz. Nellie is de oudste van de vier. 't Is een stijfkopje, dat haar eigen wil gaarne doorzet. Toch buigt ze ten slotte, als ze door eigen schuld bijna zichzelf het genot van het huiselijk feest had ontzegd. Nu gevoelt ze, dat de tekst, welke door haar broertje voor wandversiering uit gekozen was en dien ze eerst "raar" vond, ook voor haar van beteekenis is. De Schrijfster teekent hier een karakterzonde, maar blijft aan de oppervlakte. Van strijd en overwinning, al is het ook in kinderlijken vorm, is geen sprake. Een kleine teleurstelling is reeds voldoende om Nellie 't hoofd te doen buigen. Het Christelijke element is zwak. De eenvoudige uitbeelding van de begrippen zonde en genade worden ten eenenmale gemist. 't Is een boekje voor "het Christendom boven geloofsverdeeldheid"! Van den vorm kunnen we niets anders dan goeds zeggen. Sprekende plaatjes in zwartdruk versieren den tekst. Taal en stijl zijn goed verzorgd. De kindertoon is juist getroffen. Het verloop der vertelling is natuurlijk. Wat de strekking aangaat, ook hier is wèl moraal, doch geen evangelie. Dit verhaal leert, dat het toegeven aan karakterzonden, het doordrijven van eigen zin en wil dikwijls teleurstelling en verdriet medebrengt; maar bij den noodigen inkeer tot zichzelf kan dit een gezegende uitwerking hebben. Tot onzen spijt moeten we evenwel om de genoemde ernstige bezwaren onze aanbeveling onthouden. "Jachin" heeft behoefte aan betere lectuur. | Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1917 Open Jachin-boekbeoordelingen. |