|
|
|
|
| Quirina Niet van God vergeten , druk 1, 40 blz. | Twee kinderen, wier ouders, zeer dicht na elkaar, aan de typhus gestorven zijn, worden naar een oom gezonden. De reis gaat, midden in den winter, door de sneeuwvelden van Canada. Door een vergissing worden ze aan een verkeerde halte afgezet en brengen daar een nacht in de eenzaamheid en de koude door. Maar de stervende Moeder had hun Gods belofte herinnerd, dat zelfs de muschjes niet zonder Zijnen wil vallen en dat zij, haar lievelingen, vele muschjes te boven gingen. Het meisje klemt zich biddend aan deze belofte vast en wordt niet beschaamd. De stijl is vlot en het boek je geschikt voor 10 á 11 jarigen. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1908 |
| Quirina Niet van God vergeten , druk 2, 48 blz. | Een jonge boer in Canada sterft aan typhus; zijn zaak blijft loopen, maar is veel achteruitgegaan. Ook de vrouw bezwijkt aan dezelfde ziekte. Winnie en Paul blijven alleen achter - en doodarm. De stervende moeder heeft haar 10-jarig dochtertje herinnerd aan de "twee muschkens voor een penning" en aan de vraag des Heilands: "gaat gij dezelve niet ver te boven " Een goede buurvrouw stelt Oom Shaw (den eenigen broer der overleden vrouw) met het droeve geval in kennis. Die staat niet zoo heel barmhartig aangeschreven, maar bericht toch, dat men de kinderen maar naar Merton moet zenden. Hij woont echter in Morton, doch de o was of onduidelijk geschreven, of de buurvrouw had het verkeerd gelezen. In elk geval, de trein neemt Winnie en Paul mee tot Merton (een halte) en daar is natuurlijk niemand om hen af te halen. Zij brengen er midden in den winter een nacht in 't wachtlokaaltje door. Winnie verstijft bijna van de kou. Paul houdt een trein staande door de seinvlag en ze worden door een vriendelijken boer - die pas een kind verloren heeft - met goedvinden van Oom Shaw, in huis genomen. De stijl dezer vertelling is goed. De verhaaltrant boeiend. Wel wat stijf vinden wij het, dat de kinderen en de reizigers elkaar bij het afscheid nemen, " vaartwel! " en "goeden dag" toeroepen. De strekking van dit verhaal is te loven. De Schrijfster wil ons brengen onder den indruk van de wijze, waarop Gods bijzondere voorzienigheid werkt. Wij vernemen hier van de zorgende liefde Gods, die zich een Vader der weezen betoont. "Heer" en "lieve Heer" hadden vermeden moeten worden. Van Christus' borgtochtelijk lijden wordt niet bepaald gesproken; en van zonde en genade vinden we weinig of niets. Winnie en Paul zijn vrome kinderen, die elkaar les geven in 't bidden. Het kinderlijk geloof van het meisje wordt echter treffend geteekend. Niettegenstaande de genoemde gebreken, kunnen we dit verhaal vooral om zijn goede strekking wel aanbevelen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1916 Open Jachin-boekbeoordelingen. |
| Quirina Niet door God vergeten , druk 3, 40 blz. | Leeftijd 10 jaar. Twee weezen Paul en Winnie op reis naar hun Oom. Deze staat de kinderen af aan boer Williams. Een boekje vol ontroerende momenten. Inplaats van 't woordje "Heer" zagen we liever geschreven Heere. Aanbevolen. | Boekbeoordeling van de Ned. Hervormde Zondagsscholenbond op Geref. Grondslag, 1930 Open Boekbeoordeling. |