|
|
|
|
| H. Streefkerk Piet krijgt toch een spoor, druk 1, 24 blz. | Bekroond door de Nederlandsche Zondagsschoolvereeniging. Een echt jongensboekje van een fijnvoelend en scherp teekenenden Auteur. Piet heeft in een grooten winkel een spoortrein gezien en wil dien graag hebben. Hij mag er voor sparen, maar als hij het geld bij elkaar heeft, komt hij bij een arm en ziek kind, dat versterkende middelen behoeft, geeft een gulden en krijgt met Kerstmis van zijn oom toch den vurig begeerden spoortrein. De kleine spring-in-het-veld is met veel talent geteekend. Taal en stijl zijn goed verzorgd; de eenige aanmerking, die we hier maken is, dat kinderen uit de groote stad, door een dienstbode naar school gebracht, niet zoo eindeloos zitten te tobben met woorden als: locomotief, conducteur en machinist. Al zullen de lezers in deze onbeholpenheid veel pleizier hebben, toch is de voorstelling in strijd met de werkelijkheid. Stadskinderen sukkelen niet zoo met dergelijke woorden, die zij dagelijks hooren. De echt jongensachtige, goed gemeende mildheid van Piet die onder den indruk van het bezoek aan de arme vrouw, haar en haar kind wel alles wil geven, is levendig en mooi weergegeven. Zij is zeker als een voorbeeld bedoeld, en zal zoo ook door de kinderen worden begrepen, want de teekening is in bijzonderheden levendig en met liefde uitgevoerd. Dat de jeugd gewezen wordt, op het beoefenen van weldadigheid, is ongetwijfeld goed. Het bedenkelijke is maar, dat de kinderen in dit boekje steeds weldadigheid kunnen oefenen zonder schade, ja zelfs met voordeel. Waar blijft zoo de zelfverloochening voor het bewustzijn der lezers? En wat nog veel erger is, van de verzoening door Christus leest ge in dit werkje niets, het blijft geheel bij het braaf menschelijke staan, en laat die braafheid zeer in het oog vallend en heel spoedig beloond worden. Religieus motief wordt bij Piet niet gevonden. Het eenige godsdienstige in het verhaaltje is ook slechts, dat Piet met zijn vader ter kerk is geweest. Het boekje heeft veel van het brave-Hendrik-achtige uit het begin der 19e eeuw. Men kan het, zonder ergernis te wekken, uitdeelen op alle Zondagsscholen: van modernen, van Roomschen, zelfs een Jood zal er zich niet aan ergeren. De uitvoering is onberispelijk verzorgd. Het boekje ziet er frisch en bekoorlijk uit. De omslag geeft door een mooi plaatje den kleinen held te zien met zijn locomotief in de hand. En de illustratie tegenover den titel boeit het kinderoog evenzeer. De Schrijver bezit ongetwijfeld een benijdenswaardig talent om voor kinderen te schrijven. Dit boekje is door de Nederlandsche Zondagsschoolvereeniging bekroond - en 't is inderdaad een fijn gebeeld zilver schaaltje - maar de gouden appel der waarheid ontbreekt er aan, daarom mogen wij het zeer tot ons leedwezen voor onze Zondagsscholen niet aanbevelen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1915 Open Jachin-boekbeoordelingen. |
| H. Streefkerk Piet krijgt toch een spoor, druk 2, 32 blz. | Piet is in extase over een „spoor” dat hij in den speelgoedwinkel gezien heeft. Toen werd zijn aandacht afgeleid door een vacantie, doorgebracht op de boerderij van zijn oom, maar als hij weer in stad is en den gulden toont, dien hij voor zijn spaarpot gekregen heeft, komt zijn hartewensch weer boven. Graag wil hij zijn gulden er voor afstaan. Maar moeder neemt hem mede op ziekenbezoek en daar hoort hij van een jongetje, dat melk en eieren noodig heeft. Dan brengt hij vrijwillig zijn gulden ten offer en daarmede ook de mogelijkheid, zijn lievelingswensch eens vervuld te zien. Oom, die alles gehoord heeft, stuurt hem met Kerstfeest een groot pakket. Piet pakt het voorzichtig uit en .... nu heeft hij toch een spoor gekregen. Eén zwart plaatje; aanbevolen voor kleinen. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1921 |