|
|
|
|
| Ari Dane Rimkje's rapport, druk 1, 206 blz. | Bekroond door de Ned. Zondagsschool-Vereeniging. Het verhaal heeft zeker veel goeds: Er is veel studie van kinderleven gemaakt en dikwijls is het »echt« weergegeven. Toch drukken dit boekje bezwaren. Tot op blz. 197 vragen we: »Waar blijft nu Rimkjes rapport? We hooren er niets van. Een titel dient toch de »clou« van het verhaal aan te geven? Het rapport is hier niet meer dan 'n bijzaak. Eenheid ontbreekt. 't Is een aardig stuk kinderleven en schoolleven, maar er is geen centrale gedachte. En om pas-aankomende menschen (blz. 6) te laten zeggen: »Wat is die trein laat, ik dacht dat jullie nooit kwamen ! « (blz. 7) is toch minstens vreemd. Eindelijk maken ongewone uitdrukkingen als : »ze riep spichtig«, aai-poesde, slifferde, vinnigde, geniepigde, ruziede, het lezen niet gemakkelijk. Conventie en geijkte termen zijn ons ideaal niet, maar een tegenovergesteld uiterste evenmin. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1918 |
| Ari Dane Rimkje's rapport, druk 1, 206 blz. | Bijzonderheden: oorspr. werk, geschikt voor meisjes van 10-12 jaar; omvang: 205 blz.: prijs gec. f0.70, geb. f 1.15. Royale uitgave f 1.80. Korte inhoud: De familie Speltra verhuist van Harenberg naar Grijsen, waar vader directeur van de Kweekschool wordt. De kinderen zijn eenvoudig opgevoed, hoewel een der meisjes. Rimkje, wel een tamelijk hoog hartje heeft. Ze komt nu op school in aanraking met „rijkere" meisjes en wil niet bij hen achter staan. Lida Schot en Greet Bernsen, twee echte snoepsters, brengen haar eindelijk zoover, dat ze een heelen gulden versnoept en niets overhoudt. Voor den kerstpot van het Leger des Heils, voor een arm ziek jongetje, voor kerstpresentjes thuis, nergens heeft ze meer geld voor. Maar Rimkje leert nu een les voor haar leven en haar berouw is diep en echt. Ten slotte wordt ze nog wonderlijk geholpen, want van Grootmoeder en Tante Nel krijgt ze wat in haar leege beursje voor de mooie rapportcijfers, die ze heeft. Beoordeeling: Een heel mooi boekje voor onze kinderen. De sfeer in huis en op school is goed; de opvoeding wordt verstandig geleid. Een enkele opmerking: men komt in 't Centraal Station te Utrecht in de werkelijkheid wel op ietwat andere wijze van 't 1e perron naar 't 2e, dan het hier wordt voorgesteld. 't Boekje is bekroond door de Ned. Zondagsschool Vereeniging. Aanbevolen. mej. J.W. Mandersloot. | Open Gids J.Lens Bibliotheekgids voor Chr. School- en Jeugdbibliotheken, 1918 |