|
|
|
Idsardi Sampie , druk 1, 143 blz. | geen ill. f l.-. Geb. f 1.75. Een aardig en vlot verteld verhaal uit een milieu. dat vooral in de oude Kerstboekjes van voor 20 of 30 jaar zeer geliefd was: het milieu van het acrobaten-theater. Een dorpsiongen Sampie, die door een stiefmoeder dagelijks wordt afgeranseld, ontvlucht huis en school. Hij komt te Leeuwarden op de kermis in een tent hij acrobaten terecht. Daar vergeet hij echter, hoewel het geloei en geroezemoes der wereldsche vermakelijkheden om zijn ooren gonst, zijn schoollessen en bijbelsche verhalen niet. Zijn zinnen zijn bekoord, maar zijn geest leeft er niet in. Die trekt naar zijn overleden moeder, zalig ontslapen en naar God in den hemel. De vrouw van den directeur heeft ook een Christelijke opvoeding gehad en haar jeugdherinneringen gelijken on die van Sampie. Langzamerhand openen zich niettegenstaande het wereldsch geschetter en geschitter de harten voor Gods Waarheid. De directeur wordt gevaarlijk ziek. Terwijl de laatste voorstelling begint, ontslaapt hij, nadat allen, die er rondom staan, gebeden hebben. Dit theaterverhaal eindigt waardig met een coup de theatre: de stervende erkent Sampie's oom te zijn. Het Theater wordt verkocht en het nieuwe leven begint. Het valt niet te ontkennen, dat dit boekje prettig wordt gelezen, dat het Christelijke element niet ontbreekt, en dat de kracht van Gods waarheid duidelijk uitkomt, evenzeer als de leegheid van 't wufte wereldleven. Maar niet minder treft het legkaart-procédé: 't is keurig in elkaar gepast en daardoor soms onwaarschijnlijk. Om één voorbeeld te noemen: is het niet volstrekt onnatuurlijk dat een twaalfjarige jongen bij een sterfbed voorstelt te bidden en voorgaat in gebed? (blz. 124). Overigens kan dit goed gedrukt en keurig uitgevoerd maar niet-geïllustreerd verhaal om zijn goede strekking en zijn Christelijken inhoud voor de oudste leerlingen worden aanbevolen. | Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1925 |