Voor een Pdf-printvriendelijke versie van deze recensie Klik hier
Sluit venster

Boek en druk	Recensietekst	Bron
Mary van Santwijck Schoonheidskoningin, druk 1, 189 blz.	De titel Schoonheidskoningin doet niet vermoeden, dat we hier met een meisjesroman te doen hebben, die zich van vele andere door een zekere diepgang onderscheidt, al doet het verhaal wel hier en daar wat geforceerd aan. Bea, pas gezakt voor haar eindexamen gymnasium, neemt zonder medeweten van haar ouders, deel aan een winkelwedstrijd en wordt tot schoonheidskoningin uitgeroepen. Op haar "triomftocht", wordt zij door nozems met tomaten bekogeld, daarna wordt zij op school door de jongens uit haar nieuwe klas zo voor de gek gehouden, dat men het maar het beste vindt haar van school te nemen en ergens buiten haar woonplaats een verblijf voor haar te zoeken. Zo komt zij terecht in een jong doktersgezin, waar zij de rechterhand wordt van het vrouwtje, dat in blijde verwachting is. Ze beleeft hier gelukkige dagen, heeft er haar avontuurtjes en komt tenslotte voor de grote levensbeslissing te staan, die nog even ernstig bedreigd wordt doordat ze enige algemene opmerkingen van haar a.s. verloofde over schoonheidskoninginnen, die hij veracht, op zichzelf toepast. Een gelukkig toeval brengt echter alles spoedig in orde. Naast de gezonde educatieve kijk op al die zg. "koninginnen" wordt nog menige andere levensles in dit verhaal van Mary van Santwijck gegeven. Zo is er sprake van twee vriendinnen van Bea, beiden misvormd, maar waarvan de ene haar lot met verbittering draagt, de andere het heeft leren aanvaarden en thans een zegen voor haar omgeving is. Het hele boek, een deel uit de "Ster-reeks", wordt door (protestantse) vroomheid gedragen, die maar een enkele keer als "een te veel van het goede" wordt aangevoeld. Geschikt.(geb. f 4,90)	IDIL-gids voor de jeugdlectuur, 1961-62 Open IDIL-Gids.