|
|
|
|
| Ida Keller Silvia, de bloem uit het Zuiden, druk 2, 80 blz. | In bitterheid over wat God hem aandeed niet kunnende zien het geluk van anderen, ontrooft Feiko aan een rijk, jong, gelukkig echtpaar in Italië hun eenig dochtertje. Boeiend, treffend, hier en daar schoon, wordt Feiko's en Silvia's leven geteekend. Toch zijn er vlekjes. Als Feiko op zijn ziekbed aan Silvia zijn wandaad - en een ijselijke - verhaalt, neemt ze hem die niet kwalijk, ja kust hem! Is dat natuurlijk? (bl. 47) Zij heeft Feiko lief - waarom? - omdat hij haar altijd had toegestaan, wat zij gaarne wilde! (blz. 47). Een nadenkend lezertje of lezeresje komt tot de gedachte: Vader en Moeder geven mij dikwijls niet, wat ik graag wil, dus .... ik heb ze niet lief. Ook gaat de bekeering van eenige der hoofdpersonen wel wat heel gauw en wat heel gemakkelijk. Het "tot een nieuwe bevatting hersteld worden" is toch geen kleinigheid en mag ook niet als zoodanig voor kinderen geteekend worden. Om deze reden kan het niet aanbevolen worden, dan alleen om onder goede leiding en toelichting gelezen te worden. Leeftijd. 11-13 jaren. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1908 |