|
|
|
Sarina Toen Nan beter werd, druk 1, 71 blz. | G.K.C.O. 11 t.d.t. 40 cent, gec. 50 cent. Annie Verdonk (Nan) is erg ziek geweest, maar gelukkig herstellende. Ze mag naar haar grootmoeder, om verder aan te sterken. In den trein ontmoet ze een jongen, die naar het ziekenhuis moet. Na eenige avonturen tijdens het verblijf bij Oma treft ze dezen knaap, wien ze beloofde, dat ze voor hem bidden zou, opnieuw aan, nu als patiënt. Het blijkt, dat ook hij bidden geleerd heeft. Na zes weken gaat ze blij en opgewekt weer naar huis en naar school. Een zeer eenvoudig verhaaltje, dat door iets grootere leerlingen nog meer op prijs zal worden gesteld dan door de kleuters, afschoon het voor de laatsten is bedoeld (blijkens de verdeeling in lettergrepen). Het imiteeren van de kromme kindertaal heeft veel tegen (blz. 9). Onze voornaamste bedenking is gericht tegen de voorstelling alsof een ziek kind dat bidt, vast beter wordt. We hebben daartegen al vele malen gewaarschuwd. Uitvoering en plaatjes zijn heel goed. Ofschoon we het genre minder apprecieeren, kunnen we dit boekje wel aanbevelen. | Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1931 |
Sarina Toen Nan beter werd, druk 1, 71 blz. | Leeftijd 6-9 jaar. Hier heeft men nu een mooi, degelijk kinderboek. De geschiedenis van Piet met zijn krukken, leert medelijden hebben met ongelukkigen. Het is op dik papier gedrukt en de woorden zijn in lettergrepen verdeeld om het lezen gemakkelijk te maken voor onze kinderen van 6-9 jaar. Dit boek kan ik, ook om zijn godsdienstige strekking, van harte aanbevelen. Het is geen kinderboekje, maar een flink boek met 71 bladz. | Boekbeoordeling van de Ned. Hervormde Zondagsscholenbond op Geref. Grondslag, 1931 Open Boekbeoordeling. |
Sarina Toen Nan beter werd, druk 3, 66 blz. | G.K.C.B. 10 t.d.t. Annie Verdonk (Nan) is erg ziek geweest, maar gelukkig herstellende. Ze mag naar haar grootmoeder, om verder aan te sterken. In den trein ontmoet ze een jongen, die naar het ziekenhuis moet. Na eenige avonturen tijdens het verblijf bij Oma treft ze dezen knaap, wien ze beloofde, dat ze voor hem bidden zou, opnieuw aan, nu als patiënt. Het blijkt, dat ook hij bidden geleerd heeft. Na zes weken gaat ze blij en opgewekt weer naar huis en naar school. Een zeer eenvoudig verhaaltje, dat door iets grootere leerlingen nog meer op prijs zal worden gesteld dan door de kleuters, ofschoon het voor de laatsten is bedoeld (blijkens de verdeeling in lettergrepen). Onze voornaamste bedenking is gericht tegen de voorstelling alsof een ziek kind, dat bidt, vast beter wordt. We hebben daartegen al vele malen gewaarschuwd. Uitvoering en plaatjes zijn heel goed. Ofschoon we het genre minder apprecieeren, kunnen we dit boekje wel aanbevelen. | Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1941 |