Voor een Pdf-printvriendelijke versie van deze recensie Klik hier
Sluit venster

Boek en druk	Recensietekst	Bron
M. Veren Truus gaat naar huis, druk 1, 53 blz.	G.K.C.O. 7 t.d.t. Een oud thema. Een rijke oom en tante nemen het oudste dochtertje uit een „groot gezin" (6 kinderen) tot zich om het te laten studeeren. Het kind blijft gelukkig zichzelf en als moeder ziek wordt, wil ze naar huis om te helpen. Het uiterlijk van dit boekje voldoet ons beter dan de inhoud. Want deze heeft een meer moraliseerende dan schriftuurlijk-evangeliseerende strekking. De op zichzelf juiste hoofdgedachte, dat niet de economische omstandigheden den voornaamsten factor bieden om als kind in zijn omgeving zich thuis te voelen, wordt vrij vlakjes uitgebeeld en de teeke-ning van de daarbij optredende personen is zéér vaag en zonder eenig psychologisch perspectief. Bovendien is het een boekje met weinig christelijke strekking. Hetgeen over God en Zijn dienst wordt gezegd, had er even goed uitgelaten kunnen worden. Toen vader en moeder hun beslissing moesten nemen, was er geen sprake van de godsdienstige sfeer in het huis van oom en tante. Daar moeten zij toch van op de hoogte zijn geweest of hadden zij zich van op de hoogte moeten stellen. Een lichtpunt is, dat de Schrijfster nadruk legt op den zegen, dat een Christen met zijn moeilijkheden tot God kan gaan. „Wijs mij den weg, dien ik te gaan heb" is de kernspreuk. Voor de Geref. Zondagsscholen achten we echter dit verhaal naar inhoud en strekking te slap; 't is een te sterke verdunning om „medische" waarde te kunnen hebben, althans in religieus opzicht. We achten dit boekje voor onze Geref. Zondagsscholen van geen belang.	Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1940