|
|
|
|
| Johanna Vaders laatste woord , druk 3, 24 blz. | Eene eenvoudige vertelling naar aanleiding van het overlijden van zekeren Dirk van Vliet. De weduwe blijft met vier kinderen achter. Zij is zelf zwak. Doch de vreeze des Heeren is hare sterkte. De laatste woorden van haren stervenden man waren geweest: "God zal het verhooren!" het gebed n.l., door den predikant voor Van Vliets echtgenoote en kinderen opgezonden. Hoe dat woord troostte en hoe het bevestigd werd, wordt op boeiende wijze in het verhaal beschreven, dat reeds voor de derde maal het licht ziet. De strekking is alleszins uitnemend. Weduwen en weezen worden door deze bladzijden opgewekt, op God te vertrouwen en hun leed en nood den Heere te klagen. Die op den Heere zich verlaten, zullen niet beschaamd worden. Hij hoort het gebed. Daarop en op zijne toezegging, dat Hij een rechter is der weduwen en een vader der weezen, mogen zij zich verlaten meer dan op het altoos eenigszins subjectieve vertrouwen eens vromen vaders. Wijl de feiten in dit boekje niet talrijk zijn, kan het niet anders, of het verhaal moet onder de karigheid der stof geleden hebben. Nog al wat breede opzet hier en daar en wat veel omslag zijn daarvan het onvermijdelijk gevolg. Zelfs is het slot dezer vertelling geene historie, maar het verhaal, van wat de schrijfster zich als den mogelijken levensloop der kinderen voorstelt. Het boekje is vloeiend geschreven en laat zich aangenaam lezen. Taal en stijl zijn niet geheel onberispelijk. Het woord prevelen (pag. 8) is ten onrechte gebruikt; deze vrouw prevelde niet, maar bad eerbiedig. Afwerpt, op pag. 14, is eveneens min gelukkig gekozen. Men zie Deut. 28 : 40, en men zal verstaan, dat in 't afwerpen der vrucht een oordeel wordt aangekondigd. Zie ook de Gedichten van BEETS Deel 4, pag. 45 III. Overweldigend (op pag. 15) voor overweldigd is zeker eene drukfout. Doch in weerwil van deze opmerkingen kunnen wij dit boekje, dat er zeer netjes uitziet en verbazend goedkoop is, inzonderheid om zijne diep Christelijke strekking vrijmoedig aanbevelen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1902 Open Jachin-boekbeoordelingen. |
| Johanna Vaders laatste woord , druk 4, 24 blz. | Geïll. omsl. 1 zw. pl. 24 blz. 71/2 ct. Dirk van Vliet sterft en laat een weduwe met vier kinderen na. Zij is zwak, maar de vreeze des Heeren is haar sterkte. De laatste woorden van haar stervenden man, na het gebed van den predikant aan zijn sponde, waren geweest: "God zal 't verhooren". De troost in dat woord gelegen, en de bevestiging er van in 't leven vormen den inhoud van 't eenvoudige en treffende verhaal. Wijl er slechts weinig feiten in voorkomen is het hier en daar wat gerekt. De stijl is door lange zinnen met infinitieven en tegenwoordige deelwoorden wat ouderwetsch. "Prevelden" op blz. 8 is een reeds vroeger aangewezen vlekje, dat nog niet verwijderd is. Gewoonlijk wordt "Heer" gebruikt. Dat Truitje, die in haar dienst goed oppast, des Zondags liefst bij haar moeder thuis is, doet ons vragen of dat sabbatsheiliging is naar de Schrift. Vooral in een gezin als van deze weduwe, wekt dit bevreemding. De twee pagina's veronderstellingen aan 't eind van 't boekje konden beter weggelaten worden. Die op den Heere vertrouwen, zullen niet beschaamd worden. Hij hoort het gebed. In 't bijzonder is dat waar voor weduwen en weezen. Dit tracht het boekje op veelszins uitnemende wijze duidelijk te maken. De uitvoering is goed. Aanbevolen. | Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1911 |
| Johanna Vaders laatste woord , druk 4, 24 blz. | Dit boekje, dat, zooals we op 't titelblad lezen, een ware gebeurtenis behelst, brengt ons in kennis met een eenvoudig arbeidersgezin. De vader, een oppassend en Godvreezend man, komt te sterven en laat zijn vrouw en vier kinderen in zorgelijke omstandigheden achter. Gelukkig vertrouwt de weduwe op den Heere, en mag ze de waarheid ervaren van »Vaders laatste woord« : »God zal het verhooren.« Bedoeld was: het gebed, dat de predikant bij het ziekbed had uitgesproken voor den kranke en diens gezin. De oudste zoon der weduwe, een jongen van 12 jaar, werkt ijverig en blijkt ook volkomen te vertrouwen op 's Heeren belofte. En dat vertrouwen wordt niet beschaamd. God neigt de harten tot weldadigheid en zegent het arme gezin rijkelijk. Met veel genoegen hebben we dit verbaaltje gelezen. Johanna, zoo komt het ons voor, heeft den juisten toon getroffen. Dat haar pennevrucht reeds een 4en druk beleeft mag reeds een aanbeveling van beteekenis heeten. Taal en stijl zijn goed. Op blz. 10 zouden we een kleine correctie willen aanbrengen. Van 't stoffelijk overschot van een varken, dat geslacht is, te spreken ons komt dit om verschillende redenen ongewenscht voor. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1911 |