|
|
|
|
| P.A. Sparenburg Jr. Van Afrika's westkust , druk 1, 53 blz. | Geill. omslag in kleuren. Gecartonneerd. 1 gekl. pl. 7 penteekeningen tusschen den tekst. Prijs 30 ct. Een zeer aantrekkelijk boekje. Met flinke letter gedrukt en met mooie plaatjes versierd. Wij juichen het toe, dat onze kinderen ook wat van den arbeid der zending vernemen; van het geloof en den strijd der zendelingen, van de wonderen Gods in de bekeering der heidenen. Ongemerkt brengt de Schrijver daarbij ook aan zijn lezers en lezeressen het Evangelie des kruises. De Engelsche zendeling Harry Formann arbeidde op een afgezonderder zendingspost van Afrika's Westkust, waar hij inzonderheid tegen den Fetisch-dienst te strijden had. Menigmaal was zijn leven in groot gevaar, doch God waakte over zijn jongen dienaar en gaf hem groote vrijmoedigheid, om te getuigen van zijn Heiland. Zijn arbeid was dan ook niet zonder vrucht. In het bijzonder wordt verder verhaald, de bekeering van den negerknaaap Sindsi, die van zijn hardvochtigen meester om het Evangelie veel lijden te verduren had. Het gelukte hem te ontvluchten: door een Engelsch schip werd hij opgenomen en in de nabijheid van een anderen Zendingspost aan land gezet. Zendeling Herby nam hem als zoon in zijn huis op en Sindsi zag de begeerte van zijn hart vervuld, om elken dag te hooren spreken van de genade Gods in Christus. Eenvoudig verteld, taal en stijl zijn goed, het geheel is wel bevattelijk. De uitweiding over den Fetisch-dienst had wat korter kunnen zijn; overigens is het te prijzen, als de kinderen ook van den afgodendienst iets naders vernemen. Op al het goede, dat dit boekje bevat, vallen eenige schaduwplekjes. Het zou nog beter aan het doel beantwoord hebben, als de geestelijke nood der heidenen wat donkerder, wat aangrijpender ware voorgesteld. Ook de noodzakelijkheid, de dierbaarheid en de genoegzaamheid van Christus als Zaligmaker had meer moeten uitkomen. Voorts breekt het verhaal wat plotseling af. Wij hadden gaarne vernomen, hoe de knaap tot het geloof was gekomen en tot prediker onder zijn volk was aangesteld, zooals Samuel Crowther. Deze opmerkingen beletten ons niet, dit goede boekje voor onze Zondagsscholen hartelijk aan te bevelen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1912 |
| P.A. Sparenburg Jr. Van Afrika's westkust , druk 1, 53 blz. | Het boekje geeft enkele voorvallen uit het leven van zendeling Harry Formann, die omstreeks 1465 ergens aan Afrika's westkust arbeidde. Waarom wordt niet precies gezegd waar? Het zal gaarne gelezen worden door kinderen van 10 jaar en ouder, zoowel waar Formann's geloovig en moedig optreden verhaald wordt, wanneer de fetischman een aanslag op zijn leven beraamd heeft, als waar het lijden en de bevrijding van den negerknaap Sindsi wordt verteld. Toch bevredigt het niet geheel en de vraag rijst, of de schrijver zijn verhaal op elk punt genoegzaam heeft doorgedacht. Zoo landt Formann op een plaats, waar reeds vroeger een zendeling is werkzaam geweest. Er is zelfs een zendelingshuis. Maar in 't verhaal ontbreekt elke aanwijzing, dat er eenige vrucht is achtergebleven. Zou de fetischman ze alle hebben kunnen vernietigen? Dan, om tot heidenen het Evangelie te brengen, moet een zendeling eerst in hun gedachtenwereld weten in te dringen. De noodzakelijkheid er van wordt hoe langer hoe meer ingezien. De prediking moet een psychologischen grond hebben. Hoe moeilijk 't ook moge vallen, ook kinderen moeten daarvan iets in 't zendingsverhaal gevoelen. En toch ontbreekt genoegzaam elke aanwijzing daarvan. Zouden de Bantoenegers, zou Sindsi Formann's prediking kunnen begrijpen? We betwijfelen het. Tot zelfs in den stijl komt op een enkele plaats o. i. dat niet genoeg doorgedacht zijn uit, bv. op blz. 45. Sindsi voelt op zekeren avond weer de begeerte opkomen, om het Evangelie nog eens te hooren. Na die tijdsaanwijzing verwacht de lezer, ook het kind, een bepaald feit: Sindsi zal in stilte wegsluipen naar den zendeling. Doch dan wacht hem nog erger kastijding, dan hij reeds onderging. »Er schoot dus niets anders over dan niet meer terug te keeren. Dagen lang liep hij over dit voornemen na te denken.« Welk voornemen? Niet meer terug te keeren naar den zendeling? Bedoeld is natuurlijk: Na zijn bezoek aan de zendeling niet meer terug te keeren naar de plantage. En als dit plan eerst na dagen lang beraad rijpt en nog andere dagen van voorbereiding kost, wat beteekent dan die eerste tijdsbepaling: een zekeren avond? De inleiding is voor kinderen te weinig pakkend en is bovendien slecht gesteld. Zij had beter weggelaten kunnen zijn. Om zijn minder gelukkige inkleeding en zijn onnauwkeurigen stijl verdient het werkje slechts matige aanbeveling. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1912 |