|
|
|
|
| L. Overdijk-van de Velde Bertie's toekomst, druk 1, 120 blz. | "Bos, niets dan bos ziet ze en daar beneden de grote tuin met het gazon.Kijk, daar heb je de lange terrassen met patienten op ligstoelen. Sommigen lezen, anderen handwerken, of liggen met gesloten ogen te rusten. Bertie's eerste indruk van "haar" sanatorium. Eindelijk dan begint haar grote werk, haar ideaal, verpleegster worden!!! Het was niet makkelijk, het afscheid van thuis, van Marianne, haar zusje. Na de eerste moeilijke dagen past ze zich wonderlijk vlug aan. Nu leeft ze in een wereld vol leven, lijden en blijdschap. Haar wereld! Haar taak!Bertie maakt Geesje's sterven mee .... Ze is zo rustig en zo stil en blij .... Zo sterven is mooi, zo... als na een prettige mooie dag met blijde gevoelens in slaap te vallen, zo na een gelukkig leven de ogen te sluiten en naar God te gaan ...." Dan werkt Bertie op een mannenzaal en krijgt ze haar eerste nachtdienst en haar eerste vrije dagen naar huis. Weer terug op de mannenzaal gebeuren er onverwachte dingen, de plaats van Meneer Smit komt leeg, en komt Keesje uit Zeeland. Het wordt Kerstmis en Bertie's tweede nachtdienst begint. Bertie staat voor het raam aan het eind van de gang en kijkt naar buiten." Naar de hoge dennestammen, waardoor zacht en wit het maanlicht schijnt. Nu moest het nog sneeuwen, denkt ze vaag, sneeuw over de dennen en sparren, wat zou dat prachtig zijn....." Stil is het buiten: stil staan de sterren aan de hemel, maar het is wonderlijk mooi in het bos, het is een bijzondere nacht .... Kerstnacht ....." Dan, het Oudejaar is ze thuis, met Vader, Moeder en Marianne. En haar grote verdriet begint... Weg uit het Sanatorium... geen verpleegster meer zijn... Het is moeilijk voor Bertie, ze kan het bijna niet verwerken. Maar, "er zijn meer manieren om iets voor anderen to zijn, niet alleen in de verpleging. Het is blijkbaar toch niet de weg die God voor je heeft bepaald. Wees flink, Bertie!" Dan komt Bertie op het kleine kantoor, een nieuwe, heel andere wereld dan tussen haar patienten. Ze slaat er zich dapper doorheen, tot Marianne's vertrek naar Indie de tweede bittere pil voor haar wordt. Bertie vindt geen volle bevrediging in haar kantoorwerk; moet ze hier blijven tot haar vijftigste als Juffrouw Paddel, of misschien tot haar tachtigste jaar? Maar dan komt er iemand, die haar leven de grote wending geeft.... Ronald! "Samen lopen ze, voelen geen regen, die weer zacht neerkomt... fijne motregen...Samen gaan ze... hun toekomst tegemoet!" | Omschrijving inhoud in boek |