|
|
|
|
| A. Romijn Vijf en veerig, druk 1, 204 blz. | Aart Romijn, Vijf en veertig. Uitg. Bosch & Kenning N.Y., Baarn. De titel geeft een leeftijd aan. Het is de fatale leeftijd voor menige man en vrouw. Omstreeks het vijf en veertigste levensjaar valt het tijdstip, waarop het besef komt, dat het hoogtepunt voorbij is. Komt deze wetenschap dan, wanneer men er niet op voorbereid is, zodat men zich dus nog niet kan of niet wil neerleggen bij deze onvermijdelijkheid, dan kan een crisis ontstaan. Een dergelijke crisis beschrijft Aart Romijn in z'n jongste roman. Dirk de Jong krijgt z'n ontslag als kantoorbediende, omdat de zaak, waar hij tientallen jaren werkte, moet liquideren. Hij vindt geen nieuwe vaste betrekking. Nu alle zekerheden ondermijnd blijken, vindt hij God. En z'n vrouw, die dacht dat ze Hem als klein kind reeds gevonden had, komt in de moeilijkste dagen van werkloosheid ook tot hernieuwde inkeer en ziet voor het eerst duidelijk de werkelijke perspectieven van het Christen zijn. Dit is een mooi boek, waarin ernstig gepoogd wordt, tot de enig mogelijke oplossing te komen. Het is geschreven met die echte mensenliefde, die alleen een Christen eigen kan zijn, omdat achter de sympathie en bewogenheid altijd weer opdoemt het beeld van de Christus, dat zin geeft aan het grijpen, omdat slechts door Hem op het: als een brandhout uit het vuur gegrepen worden, kan volgen het: gegrepen en geborgen zijn, voor eeuwig. Ik kan deze roman dan ook van harte aanbevelen. En toch mag ik het niet laten, aan het slot nog een wens te uiten. Noem ik m'n opmerking een wens, dan houdt dit eigenlijk al in, dat ik geen kritiek bedoel te geven op 'Vijf en Veertig'. Toch zou ik van Aart Romijn nog heel graag weer een boek willen lezen als 'Het Beloofde Land'. Had ik daarop meer aanmerkingen, dan op z'n laatste roman? Inderdaad, maar in genoemd boek heeft de schrijver dan ook hoger gegrepen. Dat z'n werk in sommige opzichten minder gaaf was, behoeft daarom geen verontschuldiging; dat daarna Vijf en Veertig verscheen eigenlijk wel. Want Aart Romijn is in staat een meer indrukwekkende figuur uit te beelden dan Dirk de Jong, die hij door het verpleegstertje Annie tussen neus en lippen laat typeren als: die niet al te intelligente man,met z'n latente houding. J. E. N. | Ontmoeting, 1950/51 |