|
|
|
|
| A.J. Hoogenbirk De vergeten schildwacht , druk 2, 32 blz. | Een van die op historie gegronde schetsen, waarvoor deze schrijver eene hizondere voorliefde, maar ook eene bizondere gave heeft. Er staat boven: Een Vertelling, maar de geheele inkleeding doet vermoeden, dat wij hier met een werkelijk gebeurd feit te doen hebben. Is het niet zoo, dan moet erkend worden, dat de heer H. de historie merkwaardig getrouw nagebootst heeft. Het verhaal speelt in den tijd der opkomst van Napoleon en van de geweldige worsteling, in 't begin der vorige eeuw te land en ter zee gevoerd. Een boerenknecht laat door de mooie uniform en de gewaande vrijheid van het Fransche leger zich inpalmen en wordt soldaat. Maar hij leert weldra de schaduwzijde van dat leven kennen en komt zelfs in West-lndië terecht. Als schildwacht op post geplaatst, brengt hij een bangen nacht op een heuvel door en ontdekt eerst te laat, dat het schip, waartoe hij behoort, zonder hem van wal gestoken is. Hij is letterlijk vergeten. Dit onheil wordt hem evenwel daarna tot een zegen, want op dat eenzame eiland vindt hij zijn Heiland. Hij vestigt er zich voor goed en blijft er ook, als na jaren zijne vroegere makkers opnieuw dat eiland aandoen. De ontmoeting met hen is inderdaad kostelijk. Een echt jongensboek, dat door de jeugdige lezers niet onvoldaan uit de handen zal worden gelegd. Prijs f 0.20. | Boekbeoordeling in bijblad van "De Christelijke Familiekring : tijdschrift voor zondagsschool en huisgezin", 1906 |
| A.J. Hoogenbirk De vergeten schildwacht , druk 3, 32 blz. | In den revolutietijd liet zich een Fransche boerenknecht, belust op avontuur, verleiden, dienst te nemen bij het groote leger. Met een detachement werd hij naar West-Indië gezonden, waar het schip het anker wierp voor het eiland St. Pierre. Toen onverwacht de bezetting het eiland verliet en hij juist op schildwacht stond, vergat men hem af te lossen. Zoodoende bleef hij tegen wil en dank op het eenzame visscherseiland, waar hij huwde en niet alleen tot zekeren welstand, maar ook tot de kennis der waarheid kwam en in den Heere Jezus zijnen Heiland vond. Ongeveer 12 jaar later werd het eiland door Fransche oorlogsschepen bezocht. Zoodra hij dit vernam, trok hij ijlings zijn soldatenpak aan en bezette den post, waarvan men vergeten had, hem af te lossen. Men verstaat, hoe vermakelijk het geval werd gevonden. Onze gewezen militair veranderde nu niet meer van woonplaats. Dit boekje ziet er keurig uit. Zeer helder van druk. Met de perspectief staat het eerste plaatje niet op goeden voet. De soldaten, die daar opklimmen van het strand, zijn dwergen, vergeleken bij den krijgsknecht, die op post staat. De wonderbare leidingen Gods die dezen jongeling zeer ver weg brachten om hem nabij den Heere te brengen, komen in deze geschiedenis treffend aan het licht. Het boekje eindigt met het bekende woord van den Spreukendichter: "Het hart des menschen overdenkt zijnen weg, maar de Heere stuurt zijnen gang." Hiermede is ook de strekking aangewezen. Tot den soldaat, die tot nu toe zonder God geleefd heeft, wordt gezegd: "Hij heeft u al liefgehad, voor gij 't wist en zijnen eeniggeboren Zoon overgegeven, opdat gij zoudt behouden worden." Deze woorden, in het verband, waar ze voorkomen, rieken naar algemeene verzoening. "Na zijne bekeering waren ze van pas geweest: nu komen ze te vroeg. Dat de uitdrukking: "Hij verwenschte den korporaal, die hem vergat" zonder eenige afkeuring voorkomt, kunnen wij niet goedkeuren. Overigens wel eene aardige vertelling, die zeer goed kan worden aanbevolen. |  Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1914 Open Jachin-boekbeoordelingen. |
| A.J. Hoogenbirk De vergeten schildwacht , druk 4, 32 blz. | Leeftijd 10-12 jaar. Jongensboek. De opzet van dit boekje heeft iets aantrekkelijks. Een soldaat uit 't leger van Napoleon staat op schildwacht op een eilandje, ten Noorden van Amerika gelegen. Men vergeet hem af te lossen, wanneer de soldaten overhaast wegtrekken. Twaalf jaar later komen de Franschen terug. De schildwacht ziet hen komen en trekt gauw zijn soldatenplunje weer aan. 't Heeft den schijn, alsof hij al dien tijd trouw bleef op zijn post. Toch heb ik weinig lof voor dit verhaal. De bekeeringsgeschiedenis, die ons wordt verteld, is onwerkelijk en aangeplakt. De stijl is stroef. Hier en daar vond ik dikke, voor onze jongens moeilijk verstaanbare uitdrukkingen. Hoogenbirk spreekt b.v. over de godin "de Rede", zegt: "hij kreeg zijn begeerte"' voor "hij kreeg zijn zin" enz. Voorts lezen onze menschen liever "Here" als Heer. Dit alles maakt het boekje m. i. ongeschikt. | Boekbeoordeling van de Ned. Hervormde Zondagsscholenbond op Geref. Grondslag, 1931 Open Boekbeoordeling. |
| A.J. Hoogenbirk De vergeten schildwacht , druk 4, 32 blz. | G.0., 4 t.d.t. In den revolutietijd liet zich een Fransche boerenknecht, belust op avontuur, verleiden dienst te nemen bij het groote leger. Met een detachement werd hij naar West-Indië gezonden, waar het schip het anker wierp voor bet eiland St. Pierre. Toen onverwacht de bezetting het eiland verliet en hij juist op schildwacht stond, vergat men hem af te lossen. Zoodoende bleef hij tegen wil en dank op het eenzame visscherseiland, waar hij huwde en niet alleen tot zekeren welstand, maar ook tot de kennis der waarheid kwam en in den Heere Jezus zijn Heiland vond. Ongeveer 12 jaren later werd het eiland door Fransche oorlogsschepen bezocht. Zoodra hij dit vernam, trok hij ijlings zijn soldatenpak aan en bezette den post, waarvan men vergeten had, hem af te lossen. Men verstaat, hoe vermakelijk het geval werd gevonden. Onze gewezen militair veranderde nu niet meer van woonplaats. De wonderbare leidingen Gods die dezen jongeling zeer ver weg brachten om hem nabij den Heere te brengen, komen in deze geschiedenis opmerkelijk aan het licht. Het boekje eindigt met het bekende woord van den Spreukendichter: "Het hart des menschen overdenkt zijnen weg, maar de Heere stuurt zijnen gang". Hiermede is ook de strekking aangegeven. Tot den soldaat, die tot nu toe zonder God geleefd heeft, wordt gezegd: "Hij heeft u liefgehad, vóór ge 't wist en zijn eeniggeboren Zoon overgegeven opdat gij zoudt behouden worden". Deze woorden, in het verband, waar ze voorkomen, rieken naar algemeene verzoening. Dat de Uitdrukking: "Hij verwenschte den korporaal die hem vergat" zonder eenige misprijzing voorkomt, kunnen wij niet goedkeuren. Overigens wel een aardige vertelling, die kan worden aanbevolen. | Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1931 |